اثر 12 هفته تمرین مقاومتی بر‌ هایپرتروفی قلب، سطح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی‌شده با STZ

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 به‌عنوان یک عامل خطر برای بیماری قلبی به شمار می‌رود و سهم عمده‌ای در مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی - عروقی دارد. در پژوهش حاضر تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر ‌هایپرتروفی قلب، سطح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت‌های دیابتی‌شده با STZ بررسی گردید. روش بررسی: ۱۶ سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزن20±200 گرم) به‌‌صورت تصادفی به دو گروه دیابتی کنترل (8 سر) و دیابتی مقاومتی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین دیابتی مقاومتی، 12 هفته تمرین مقاومتی را اجرا کردند و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت‌ها بیهوش و کشته شدند. متغیرهای مورد نظر در رت‌ها (وزن بدن ، وزن قلب، وزن بطن چپ، درصد وزن قلب به وزن بدن، درصد وزن بطن چپ به وزن قلب، ضربان قلب حالت استراحت، میزان گلوگز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون تی برای گروه‌های مستقل در سطح معنی‌داری، 05/0p≤ استفاده گردید. یافته‌ها: بین میانگین وزن قلب (050/0p=)، وزن بطن چپ (002/0p=)، میزان گلوگز (000/0p=)، انسولین (000/0p=) و ضربان قلب حالت استراحت (021/0p=) در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی کنترل، تفاوت معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به‌‌نظر می‌رسد تمرین مقاومتی به‌‌عنوان یک استراتژی مهم در جهت بهبود ساختار و عملکرد قلب دیابتی‌ها بوده و می‌تواند به‌‌عنوان یک روش مداخله‌ای تأثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.